Δώσε στον εαυτό σου το ”ελεύθερο”!

Έχετε αντιληφθεί ποτέ πόσο πιο δελεαστική γίνεται μια τροφή όταν την απαγορεύουμε στον εαυτό μας, είτε γιατί τη θεωρούμε ‘‘κακή’’ και ανθυγιεινή, είτε γιατί ακολουθούμε τις επιταγές της Χ δίαιτας; Έχετε δει πόσο ασυγκράτητα πέφτει κανείς με τα μούτρα σε αυτήν όταν ‘‘σπάσει’’ αυτούς τους κανόνες και την πιάσει στα χέρια του; Πώς σας κάνει να νιώθετε φέρνοντας στο μυαλό σας μια τέτοια εικόνα και προσπαθώντας μάλιστα να φανταστείτε τον εσωτερικό πόλεμο που βιώνει το εν λόγω άτομο; Θεωρείτε υγιεινή μία τέτοια σχέση με το φαγητό; Ή, ακόμα καλύτερα, θεωρείτε υγιή μία τέτοια σχέση ενός ατόμου με τον εαυτό του, το σώμα του και τις λειτουργίες του; Σας προ(σ)καλώ να το σκεφτείτε!

 

Αντίστροφη ψυχολογία;

Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει απίστευτη αφθονία γύρω μας (δεδομένου ότι ανήκουμε στην τυχερή εκείνη μερίδα του πληθυσμού που κατοικεί σε αναπτυγμένες χώρες), τόσες επιλογές και περιστάσεις… Τι γίνεται λοιπόν όταν όντας μέσα σε τέτοια αφθονία, πεις στον εαυτό σου ότι του κόβεις μαχαίρι αυτά που είναι ‘‘καταδικασμένος’’ να βλέπει και να συναντά παντού γύρω του; Τι γίνεται όταν του περιορίζεις έτσι τις επιλογές;
Η λογική αντίδραση του ανθρώπινου εγκεφάλου κάπου εδώ θα ήταν να φτάσει να επιθυμεί αυτό ακριβώς το απαγορευμένο. Και μάλιστα διακαώς. Ο νους λειτουργεί αντίστροφα στην απαγόρευση, δεν πάει με τους κανόνες της: του βάζεις φραγμούς; Εκεί θα εστιάσει! Θα πάρει τον όποιον φραγμό και θα τον μεγαλώσει μέσα του τόσο, που θα φτάσει να μοιάζει με κάτι το ιδιαίτερα δελεαστικό. Και θα σκέφτεται συνέχεια την απαγόρευση αυτήν και πόσο ωραία θα είναι όταν αυτή για κάποιον λόγο δεν θα υπάρχει πια, της βάζει ασυναίσθητα μια αρχή και ένα τέλος. Και κάπου εδώ έρχεται η εικόνα για την οποία μιλήσαμε στην αρχή, αυτή που το άτομο πέφτει με τα μούτρα σε αυτό που έχει απαγορεύσει στον εαυτό του. (Ουπς, κακή σχέση με την τροφή…)

 

Ας το δούμε ΘΕΤΙΚΑ

Πρώτο βήμα προς την ‘‘απελευθέρωση’’ και απενοχοποίηση της τροφής και του φαγητού είναι η αλλαγή της οπτικής μας. Παραπάνω είπαμε δύο λόγια για το πού μπορεί να μας φτάσει η απαγόρευση. Αν όμως αντί να μιλάμε για απαγόρευση, εστιάζαμε στο τι είναι ΚΑΛΟ να τρώμε; Αν εστιάζαμε στο να γεμίσουμε την καθημερινή μας διατροφή με ωφέλιμες και θρεπτικές επιλογές, δεν θα το βλέπαμε όλο πολύ πιο θετικά; Και αν μέσα σε όλα αυτά τα καλούδια, μαθαίναμε την ίδια στιγμή να δίνουμε χώρο στον εαυτό μας να κάνει ελεύθερα όλες του τις επιλογές; Ελεύθερα, χωρίς (τάση για) έλεγχο και λοιπές παραμέτρους.
Ναι, φυσικά και μας ενδιαφέρει το να τρεφόμαστε σωστά και ισορροπημένα και υγιεινά για να έχουμε ενέργεια, να καλύπτουμε τις καθημερινές μας ανάγκες και φυσικά και όλο αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει με πολύ ευχάριστους και γευστικούς τρόπους. Εφόσον λοιπόν το κάνουμε αυτό, γνωρίζουμε πως σε ένα πλέγμα ισορροπιών, χωράει και η ποικιλία. Αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε την ανθρώπινη φύση μας και την ανάγκη για απόλαυση και ευχαρίστηση. Άλλωστε, αυτό που έχει διάρκεια και αποτέλεσμα, είναι αυτό που μας είναι βιώσιμο, που μπορεί να προσαρμοστεί πάνω μας, στις ανάγκες, τις επιθυμίες και την καθημερινότητά μας και όχι κάτι που μας στρεσάρει μονίμως και εν τέλει μας αφήνει ανικανοποίητους.

 

Και αν όμως χάσουμε τον έλεγχο;

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αναλόγως με το πώς και πόσο έχουμε πιέσει τον εαυτό μας στη στέρηση και την απαγόρευση. Είναι όμως απλώς μία φάση, ένα στάδιο. Σε τελική ανάλυση όμως, όταν αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου να το απολαύσει, χωρίς άγχος, χωρίς τύψεις, με ηρεμία, όντας παρών στη στιγμή και στην αίσθηση (εδώ θίγουμε και λίγο το κομμάτι της ενσυνείδητης διατροφής που θα εξηγήσουμε σε άλλο άρθρο), φτάνεις αισίως στον κορεσμό, σε πολύ πιο φυσιολογική ποσότητα και συχνότητα. Δεν σε ‘‘ελέγχει’’ πια αυτό. Πλέον το επιλέγεις ΕΣΥ!
Άλλωστε, πάντα να θυμάστε και να κρατάτε αυτό: μας βλάπτει οτιδήποτε γίνεται καθημερινά και ανεξέλεγκτα (σαν μπούμερανγκ που γυρνάει από τα όρια που βάζουμε στον εαυτό μας), όχι αυτό που συμβαίνει από λίγο, πόσο μάλλον όταν το βιώνουμε με χαρά και ευχαρίστηση, το απολαμβάνουμε και δεν το συνοδεύουμε με τύψεις και αρνητικά συναισθήματα.

 

Πόσο συχνά ή/και εύκολα δίνετε εσείς το ‘‘ελεύθερο’’ στον εαυτό σας; Τι κρατήσατε από αυτό το άρθρο; Θα με ενδιέφεραν πολύ τα σχόλιά σας, αλλά και προτάσεις σας, ιδέες, παρατηρήσεις επί του θέματος. Αν μπορείτε να σκεφτείτε άτομα που θα τα βοηθούσε να το διαβάσουν, παρακαλώ μοιραστείτε το!

Με αγάπη,
Έλενα 🙂

2 thoughts on “Δώσε στον εαυτό σου το ”ελεύθερο”!”

Leave a Reply to Charity Polanco Cancel Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *