Η ζωή μας κάνει κύκλους. Ή, μάλλον, η ζωή μας αποτελείται από κύκλους. Κύκλους που ανοίγουν και κάποια στιγμή κλείνουν. Άλλες φορές από μόνοι τους, άλλες φορές επιλέγουμε εμείς να τους κλείσουμε. Κάθε κύκλος, ένα μονοπάτι. Διαβαίνουμε στη ζωή πολλά μονοπάτια, έτσι δεν είναι; Και μέσα σε όλα αυτά τα μονοπάτια και τους κύκλους, σημαντικότερο όλων είναι να θυμόμαστε να αγαπάμε αληθινά και αυθεντικά τον εαυτό μας.
Τι είναι επιτέλους αυτή η ‘‘αυτο-αγάπη’’;
Σαν ζωντανός οργανισμός που τρέφεται με ενέργεια: κάτι που κάνεις, νιώθεις, καλλιεργείς, θρέφεις, ζεις. Μία διαρκής και συνεχώς εξελισσόμενη σχέση: αυτή με τον εαυτό σου. Μια σχέση ευθύνης. Μια σχέση που για να ωριμάσει χρειάζεται πράξεις, εφαρμογή, συγκεκριμένες συμπεριφορές, να γίνει συνήθεια, να εμπεριέχει εμπιστοσύνη, κατανόηση, σεβασμό, αποδοχή.
Αποδοχή… Χωρίς αυτήν, δύσκολα υπάρχει αληθινή αγάπη για τον εαυτό μας. Αποδοχή και συγχώρεση. Να μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας για όσα δεν γνωρίζαμε στο κάθε τότε. Για όσα δεν κάναμε, για όσα αφήσαμε υπό ευρεία έννοια, για τον ρόλο που παίξαμε σε διάφορες καταστάσεις.
Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει ‘‘μου επιτρέπω’’
Ναι, οφείλω να μου επιτρέπω: να παίρνω χρόνο για τον εαυτό μου, να κάνω μικρά βήματα κάθε φορά αντί για ένα μεγάλο, να έχω τα δικά μου ιδανικά και κριτήρια, να μην δέχομαι απλά και μόνο όσα μου δίνονται, αλλά να πηγαίνω και για αυτά που θέλω και χρειάζομαι εγώ, να είμαι κάποιος άλλος από τον χτεσινό εαυτό μου, να αλλάζω γνώμη όταν κάτι πλέον δεν με εκφράζει, δεν με γεμίζει, δεν ευθυγραμμίζεται με το σκοπό και τις επιθυμίες μου, τους στόχους μου.
Επιτρέπω όμως και στους άλλους γύρω μου. Τους επιτρέπω να έχουν τη δική τους γνώμη και φωνή, τις δικές τους εμπειρίες, τα δικά τους κριτήρια, τα δικά τους όνειρα. Βάζω καλά στο μυαλό μου πως δεν είμαι εγώ που θα ελέγχω τα πάντα. Δεν είμαι υπεύθυνος για τις συμπεριφορές των άλλων. Είμαι μόνο υπεύθυνος για το πώς τις αντιμετωπίζω εγώ, πώς τις αφήνω να με επηρεάσουν. Εδώ λοιπόν τι μου επιτρέπω; Ποια είναι τα δικά μου όρια;
Ναι=Ναι, Όχι=Όχι
Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι είμαι αληθινός και πιστός στο λόγο και τις αξίες μου, αληθινός απέναντι σε αυτόν τον εαυτό. Το ‘‘ναι’’ που θα πω θα είναι πραγματικό, το ‘‘όχι’’ μου ξεκάθαρο. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα δυσαρεστήσω κάποιους άλλους ανθρώπους, η στάση μου αυτή αποτελεί φόρο τιμής στον εαυτό μου. Γιατί; Γιατί όλα είναι ενέργεια. Όταν σαν άνθρωποι έχουμε μια καλή, υγιή και ξεκάθαρη σχέση με τον εαυτό μας, μας είναι πιο εύκολο να επεκτείνουμε αυτή μας τη στάση και στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, όποιου είδους και αν είναι αυτές οι σχέσεις.
Δεν είπε κανένας ότι είναι εύκολο. Είναι όμως κάτι που κατακτάται με εξάσκηση, με συντονισμό με τον εσωτερικό μας κόσμο, ανασκόπηση των ‘‘θέλω’’ μας, συνειδητοποίηση του πού τοποθετούμε τον εαυτό μας και πόσο πραγματικά τον φροντίζουμε.
Η παγίδα της τελειότητας και το μεγάλο μας ‘‘γιατί’’
Να θυμάστε πως κανένας μας δεν είναι τέλειος. Η τελειότητα είναι μια παγίδα που γεννά δυστυχία και μόνο. Μια παγίδα που σε κάνει να χάνεις τις στιγμές, την ομορφιά, αυτά που αληθινά αξίζουν στη ζωή γιατί τα θυσιάζεις ενίοτε στο βωμό της. Μπορούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας ακόμα και αν δεν μας αρέσει όπως είναι. Οτιδήποτε δεν μας αρέσει, αρχικά θα πρέπει να αναλογιστούμε το γιατί συμβαίνει αυτό. Μόλις βρούμε το ‘‘γιατί’’ μας, μπορεί να βρούμε πως αυτό που δεν μας αρέσει, είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει αν το θελήσουμε. Μπορούμε να το αλλάξουμε, δείχνοντας αγάπη, αποδοχή και κατανόηση στον εαυτό μας. Αλλιώς δεν ωφελεί, το… αγκάθι πάντα θα μένει και δεν θα είμαστε ποτέ γεμάτοι και ικανοποιημένοι, πόσο μάλλον ευτυχισμένοι.
Το ‘‘γιατί’’ αυτό απαραίτητα θα πρέπει να είναι ολόδικό μας. Κάτι που το να το αλλάξουμε μας προξενεί ενθουσιασμό και μας δίνει κίνητρο. Δεν αλλάζουμε οτιδήποτε για κανέναν τρίτο. Δεν είμαστε για να μπαίνουμε στα καλούπια κανενός άλλωστε. Ζούμε τη ζωή στα δικά μας παπούτσια. Κανένας δεν είναι εμείς. Αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί μας αξίζει. Αγαπάμε την ψυχή μας γιατί είναι μοναδική. Αγαπάμε το σώμα μας γιατί μας ‘‘κουβαλάει’’ σε όλο αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή. Και έπειτα, έτσι, αγαπάμε και το κάθε τι γύρω μας, κάνουμε πιο σωστές επιλογές στη ζωή μας, πιο ευθυγραμμισμένες με τις αξίες και το σκοπό μας, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας.
Σε ποιο σημείο του άρθρου στάθηκες εσύ πιο πολύ; Τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσες να πεις ότι σε εκφράζει αυτή τη στιγμή; Μοιράσου το μαζί μου σε σχόλιο, καθώς και οποιαδήποτε ιδέα, πρόταση και παρατήρηση. Μοιράσου το άρθρο με κάποιον που ξέρεις που πιστεύεις ότι θα του χρειαζόταν να το διαβάσει αυτή τη στιγμή. Η αγάπη άλλωστε μπορεί να κάνει θαύματα, πόσο μάλλον η αληθινή αγάπη για τον εαυτό μας.
Με αγάπη,
Έλενα 🙂
