Κάθε μέρος στο χάρτη έχει τη δική του διατροφική ταυτότητα. Άνθρωποι σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης τρέφονται και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Παράγοντες όπως η γεωγραφική θέση, η διαθεσιμότητα αγαθών, το κλίμα της περιοχής, ήθη και έθιμα, θρησκευτικές πεποιθήσεις, είναι απλώς μερικοί από εκείνους που συνθέτουν την παράδοση του κάθε τόπου στο φαγητό.
Κουβαλώντας κάπως έτσι μέσα μας το DNA των προγόνων μας σε συνδυασμό με τις γεύσεις με τις οποίες έχουμε μεγαλώσει, αλλά και τα συναισθήματά μας γύρω από αυτές, είναι φυσικό να έχουμε μια ροπή, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, σε αυτές και ενδεχομένως και το ίδιο μας το σώμα να τις δέχεται καλύτερα.
Υπάρχει κάποιο είδος διατροφής που να μπορεί να θεωρηθεί ως το βέλτιστο για όλο τον κόσμο;
Κάπου εδώ έρχεται η έννοια του bio-individuality (θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε σαν βιο-μοναδικότητα) την οποία και διδάχτηκα αλλά και αγάπησα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην ολιστική διατροφή: ο καθένας μας είναι μοναδικός και διαφορετικός.
Μπορεί μεν το ανθρώπινο σώμα και οι λειτουργίες του να είναι στοιχεία κοινά για όλους μας, μπαίνουν όμως εδώ στο παιχνίδι και έννοιες όπως οι ανάγκες, οι προτιμήσεις, το πού έχουμε μεγαλώσει, πού ζούμε, τι έχουμε πρωτογενώς διαθέσιμο εκεί, το κλίμα του τόπου μας και άλλα πολλά (σχετικά με το κομμάτι που εξετάζουμε εδώ για την εποχιακή και τοπική διατροφή).
Υπάρχουν οι ‘‘κοινοί’’ για όλους μας γενικοί ‘‘κανόνες’’ υγιεινής διατροφής, όπως η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, η επαρκής ενυδάτωση, κατανάλωση ωμών ξηρών καρπών και σπόρων, τροφών όσο το δυνατόν πιο ανεπεξέργαστων και ολόκληρων. Από εκεί και πέρα, ακόμα και αυτοί οι κανόνες διαφέρουν ως προς τις τροφές που περιλαμβάνουν σε κάθε γωνιά της γης, μιας και μιλάμε για διαφορετικό κλίμα και καιρικές συνθήκες αλλά και για διαφορετική διαθεσιμότητα και παραγωγή τροφών.
Παραδοσιακό = υγιεινό;
Δύο έννοιες που καλό είναι να μην συγχέονται. Η παράδοση του κάθε τόπου ξεκινάει από αρκετά χρόνια πίσω, από εποχές που οι άνθρωποι δεν διέθεταν την αφθονία και τις επιλογές που έχουμε εμείς σήμερα. Τρέφονταν με ό,τι μπορούσαν να καλλιεργήσουν και να εκθρέψουν ή να κυνηγήσουν, μαγείρευαν με τα μέσα που είχαν διαθέσιμα, αλλά και αντιμετώπιζαν την ίδια την τροφή με πολύ διαφορετικό τρόπο από εμάς σήμερα. Υπήρχε φροντίδα, τελετουργία, πλήρης αξιοποίηση των υλών.
Για καλή μας τύχη, σήμερα με τα μέσα που διαθέτουμε, μπορούμε εύκολα να ‘‘παντρέψουμε’’ τα παραδοσιακά στοιχεία με τις πιο υγιεινές επιλογές που θέλουμε, χωρίς να χάνουν ούτε σε γεύση, ούτε σε θρεπτικότητα αλλά να εξακολουθούν να μας δίνουν αυτήν την υπέροχη αίσθηση ζεστασιάς και θαλπωρής που μας δίνουν οι γνώριμες αυτές γεύσεις. Μυρωδιές και γεύσεις από οικογένεια, από τον τόπο μας, το σπίτι μας, φερμένες στο σήμερα με φαντασία και δημιουργικότητα!
Πάμε όμως τώρα στο θέμα μας, να δούμε γιατί η εποχιακή και τοπική διατροφή είναι τόσο σημαντική και ποια τα οφέλη της, τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για το περιβάλλον.
Τα bullet points της τοπικής και εποχιακής διατροφής
‘‘Παπούτσι από τον τόπο σου’’:
- τοπική παραγωγή (άρα και αντίστοιχη ενίσχυση της τοπικής οικονομίας)
- εύκολη πρόσβαση, άρα και πολύ πιο φρέσκα προϊόντα γιατί δεν χρειάζεται να πας μακριά για να τα βρεις, ούτε εκείνα να μεταφερθούν για να φτάσουν σε εσένα
- πολύ πιο θρεπτικά, μιας και η χρονική απόσταση της παραγωγής από την κατανάλωση είναι μικρότερη (οι βιταμίνες βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση στις τροφές όσο πιο φρέσκες είναι)
- μικρότερη επίπτωση στο περιβάλλον σε σχέση με περιπτώσεις που τα τρόφιμα χρειάζεται να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις με μεταφορικά μέσα (μικρότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κτλ)
- γνώριμες, αγαπημένες γεύσεις, πιο κοντά στις παραδόσεις αλλά και τροφές που συνήθως ‘‘αναγνωρίζει’’ και δέχεται καλύτερα ο οργανισμός (it’s all a matter of DNA).
‘‘Κάθε πράγμα στον καιρό του’’:
- οτιδήποτε καλλιεργείται και καταναλώνεται σύμφωνα με την εποχή του, είναι πολύ πιο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά αλλά και γεύση
- ενδεχομένως μικρότερη επιβάρυνση με φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα, ακριβώς λόγω της εποχικότητας
- τρεφόμαστε με όσες τροφές παράγονται φυσιολογικά βάσει του κλίματος, της εποχής και του τόπου, πολύ σημαντικό τόσο για το σώμα, όσο και για το μυαλό μας και τις ισορροπίες τους.
Αφού τα είδαμε λοιπόν αναλυτικά, αρχικά ελπίζω να βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον και ενημερωτικό και θα χαρώ πολύ να το μοιραστείτε με κάποιον που σας έρχεται στο μυαλό ότι θα μπορούσε να του φανεί εξίσου βοηθητικό. Προς το παρόν με ενδιαφέρει πολύ η άποψή σας, οι δικές σας προτιμήσεις, σχόλια, ιδέες, προτάσεις, παρατηρήσεις, οτιδήποτε θα θέλατε ενδεχομένως να ρωτήσετε κάτω στα σχόλια.
Με αγάπη,
Έλενα 🙂
