Μεγαλώνω, αποδέχομαι και αγαπώ τον εαυτό μου

Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι είναι αυτό που μας καθορίζει σαν ανθρώπους, αλλά και γιατί ώρες ώρες είναι λες και έχουμε την ανάγκη να αυτοκαθοριστούμε σαν κάτι συγκεκριμένο, κάτι που μπαίνει κάτω από ταμπελάκια, που στριμώχνεται σε καλούπια. Υπάρχει άραγε απάντηση στο τι είναι ο καθένας μας, κάτι σαν συγκεκριμένη ταυτότητα ας πούμε; Μας… απαλλάσσει ως έναν βαθμό ή τελικά μας απομακρύνει από την ουσιαστική γνωριμία με τον πραγματικό μας εαυτό το να θέλουμε και να επιδιώκουμε να ενταχθούμε σε συγκεκριμένες ομάδες με κάποια κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, με ‘‘όνομα’’, αξίες, πεποιθήσεις αλλά και δόγματα πολλές φορές;

 

Προσωπικά πιστεύω πολύ στη μοναδικότητα του καθενός μας, τόσο σαν οργανισμού, όσο και σαν προσωπικότητας, με τις ανάγκες, τα χαρακτηριστικά μας, τα προτερήματα, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας, τις δυνάμεις μας, τις επιλογές μας. Πιστεύω πως ο καθένας μας μπορεί να είναι οτιδήποτε επιλέξει να είναι τη δεδομένη στιγμή. Ποτέ δεν ένιωσα άνετα να προσδιορίσω τον εαυτό μου με κάποια ταμπέλα, είτε αυτό έχει να κάνει με επάγγελμα, είτε με εκπαίδευση, είτε με διατροφική επιλογή κ.ο.κ. Πολύ απλά γιατί εγώ, εσύ, αυτός/αυτή δεν δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά. Είμαστε απλά εμείς. Το κεντρικό μας εγώ, ο πυρήνας μας, μπορεί να μένει ίδιος, αλλάζουν όμως όλα τα υπόλοιπα γύρω, μέσα και έξω μας. Και από τα μεγαλύτερα σημάδια της ωρίμανσης και εξέλιξης είναι η προσαρμογή, ο συντονισμός με αυτές τις αλλαγές και με τα μηνύματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι από μέσα προς τα έξω μας.

 

Η σχέση με τον εαυτό μας

Ίσως η πιο περίπλοκη σχέση της ζωής μας, μιας και όλα ξεκινούν αλλά και καταλήγουν εκεί. Πόσες φορές δεν έχουμε κοιτάξει πίσω στην πορεία της ζωής μας, αναρωτώμενοι τι σκεφτόμασταν ‘‘τότε’’. Πόσες φορές σκεφτόμαστε εκ των υστέρων πώς θα έπρεπε να έχουμε αντιδράσει σε καταστάσεις, να έχουμε διαχειριστεί κάποια πράγματα, να έχουμε αντιμετωπίσει κάποιες σχέσεις, να έχουμε επιλέξει αλλιώς και πάει λέγοντας. Ας ήμασταν σοφότεροι, λέμε συνέχεια, στο κάθε μας ‘‘τότε’’!

 

Αν μπορώ να πω κάτι από τη δική μου εμπειρία, το δικό μου ‘‘ταξίδι’’, όλα έχουν να κάνουν με το πώς εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε, (απο)δεχόμαστε και αγαπάμε τον εαυτό μας.
Πρώτα είναι η αποδοχή της εξέλιξης που είπαμε και προηγουμένως, της ωρίμανσης, του ότι μεγαλώνουμε. Και μαζί με αυτό έρχονται ένα σωρό αλλαγές.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου. Φροντίδα όχι μόνο εξωτερική, όχι μόνο για το σώμα, αλλά πρωτίστως εσωτερική, του μέσα μας, είτε αυτό αφορά πράγματα που κάνουμε, είτε πράγματα από τα οποία απέχουμε.

 

 

Η δύναμη της επιλογής

Όσο η ζωή αλλάζει, ο ελεύθερος χρόνος μας μειώνεται, οι υποχρεώσεις γίνονται περισσότερες, οι συνθήκες και οι ρυθμοί αλλάζουν, τόσο η ζωή μας ωθεί να γίνουμε πιο επιλεκτικοί στο πού και πώς ‘‘ξοδεύουμε’’ την ενέργειά μας. Το ξέρετε όσοι με ακολουθείτε αλλά και με διαβάζετε πως πιστεύω πολύ στην ενέργεια και τη δύναμή της. Μια δύναμη είναι και η επιλογή.

 

Όλα είναι θέμα επιλογών. Σε οτιδήποτε δίνουμε εμείς δύναμη, αποκτά δύναμη πάνω μας. Καταστάσεις, σχέσεις, άνθρωποι, συνήθειες, πεποιθήσεις, εξωτερικά ερεθίσματα, you name it.
Ας επιλέξουμε λοιπόν να δίνουμε τη δύναμη αυτήν στην αγάπη του τι είμαστε, στη μοναδικότητά μας με όσα αυτή συνεπάγεται, στη φροντίδα, στην εξέλιξη, σε οτιδήποτε μας θρέφει, είτε αυτό είναι τροφή, καθαρός αέρας, κίνηση, μέρος ή άνθρωποι. Οτιδήποτε είναι έξω από αυτά, οτιδήποτε τείνει σε γενικεύσεις και απολυτότητες, καλούπια, κριτήρια, μας βγάζει τοξικότητα και αρνητισμό, είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι για εμάς, δεν μας ωφελεί, δεν μας μαθαίνει (ή μάλλον μας μαθαίνει, αλλά από την ανάποδη), δεν μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και δεν μας εξελίσσει.

 

Κάθε φορά λοιπόν που θα εξετάζουμε κάτι στο δρόμο μας, ας κάνουμε μια παύση να ρωτήσουμε τον εαυτό μας το εξής, όσο… μελό και αν ακούγεται: ‘‘τι κομμάτι μου θρέφει αυτή η επιλογή και πώς;’’. Όλες μας οι επιλογές στη ζωή είναι απάντηση σε κάποια μας ανάγκη, κάτι θρέφουν, κάτι ‘‘ταϊζουν’’. Και σε οτιδήποτε δίνουμε τροφή, αυτό είναι που μεγαλώνει. Ας το κάνουμε λοιπόν σωστά, ενσυνείδητα, φροντίζοντας και ακούγοντας ουσιαστικά τον εαυτό μας, τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τον κόσμο γύρω μας. Κανένας μας δεν μπορεί άλλωστε να δώσει κάτι που δεν έχει. Και είμαστε εδώ όχι μόνο για τη δική μας εξέλιξη, αλλά και αυτήν γύρω μας. Η θετική ενέργεια, όσο μοιράζεται, τόσο σκορπίζεται και μεγαλώνει και βγαίνει παντού, πιστέψτε με!

 

 

Ελπίζω το άρθρο αυτό να σας έδωσε έμπνευση, να σας πέρασε λίγη θετική ενέργεια, μηνύματα και τροφή για σκέψη. Θα χαρώ πολύ να το μοιραστείτε με όποιον μπορεί να ωφεληθεί αναλόγως! Εδώ περιμένω τα σχόλια, τις σκέψεις, τις ιδέες, τις προτάσεις και παρατηρήσεις σας, να τα λέμε, να γινόμαστε μαζί καλύτεροι.

 

 

Με αγάπη,
Έλενα 🙂

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *