…ή, αλλιώς, εσύ το δικό σου ποτήρι έχεις μάθει να το βλέπεις μισο-άδειο ή μισο-γεμάτο; Είμαστε εδώ άλλη μια φορά να πούμε (και να δούμε) ότι πολλά πράγματα είναι θέμα δικής μας οπτικής γωνίας, στάσης ζωής, τρόπου σκέψης, νοοτροπίας. Γιατί όλα στη ζωή, και η ίδια η ζωή άλλωστε, δεν είναι άσπρο-μαύρο. Υπάρχουν πάντα και οι ενδιάμεσες αποχρώσεις του γκρι. Και μέσα σε κάθε μαύρο, υπάρχουν καταβάθος όλα τα χρώματα. Μέσα από κάθε άσπρο, αυτά τα χρώματα αντανακλώνται.
Δεν χρειάζεται να σου το πω εγώ, το βλέπεις και παντού τριγύρω: κακές ειδήσεις, αδικία, πόλεμος, βία, αγένεια, σκληρότητα, αρρώστιες, κακές οικονομικές εξελίξεις, φυσικές καταστροφές… Και στον αντίποδα η ”τοξική θετικότητα” να έρχεται να σου λέει να τα βλέπεις όλα θετικά, ότι μέσα από όλα βγαίνει κάτι καλό και και και. Ας είμαστε ειλικρινείς, και εγώ τα λέω αυτά πολλές φορές. Η ζωή όμως δεν λειτουργεί με διακόπτη on-off ώστε να αλλάζεις οπτική και στάση στα πράγματα με ένα απλό πάτημα. Ούτε μπορείς να κλείσεις τα μάτια και τα αφτιά σου στο τι συμβαίνει γύρω σου. Σίγουρα μπορεί ο καθένας μας να επιλέγει σε τι θα εκτίθεται, τι θα διαβάζει, τους ανθρώπους που θα συναναστρέφεται… Από εκεί και πέρα όμως, όλα κάνουν τον κύκλο τους και από όλα μέσα βγαίνει κάποιο μάθημα ζωής, εφόσον εμπιστευτούμε την όλη διαδικασία, εφόσον κάποια πράγματα τα αφήσουμε να περάσουν το προστατευτικό μας τείχος και κάποια άλλα απλώς τα αγνοήσουμε παντελώς. Το σημαντικό εδώ είναι να μπορέσουμε να βιώσουμε, να ζήσουμε, να ανακαλύψουμε, να μάθουμε.
Οι αλλαγές ξεκινάνε πάντα πρώτα από μέσα μας. Μια αλλαγή είναι κατά κάποιον τρόπο μια επιλογή. Ακόμα και αν δεν επιλέξουμε 100% την ίδια την αλλαγή, σίγουρα έχουμε επιλέξει κάποια από τα βήματα που μας φέρνουν σε αυτήν. Προσωπικά πιστεύω πως δεν είμαστε έρμαια της μοίρας μας αλλά ότι την καθορίζουμε οι ίδιοι σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Με λίγα λόγια, ότι η λεγόμενη μοίρα μας είναι ένας συνδυαμός αποφάσεων-επιλογών μας αλλά και εξωτερικών, τυχαίων (;) παραγόντων. Γι’ αυτό και εμπνεόμαι από ανθρώπους και ιστορίες ανθρώπων που καταφέρνουν πράγματα, που εξελίσσονται, που επιτυχγάνουν, που βρίσκουν το σκοπό τους στη ζωή και δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση, που δεν σταματούν ποτέ να αναζητούν και να ανακαλύπτουν περισσότερο τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν να εκπέμπουν κιόλας κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο ίσως. Για εμένα είναι οι άνθρωποι που όταν η ζωή τους δίνει λεμόνια που λέμε, εκείνοι, αντί να αναρωτιούνται τι θα τα κάνουν και γιατί σε αυτούς, τα αξιοποιούν και δημιουργούν με αυτά. (You get my point!)
Πάνω σε αυτό θέλω να μοιραστώ μια σκέψη μου, ακριβώς γιατί παρατηρώ πολύ και συχνά το ακριβώς ανάποδο: ανθρώπους που χωρίς να έχουν προσπαθήσει για κάτι που μπορεί να έχει καταφέρει ή/και κατακτήσει κάποιος τρίτος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τη μοναδικότητα του καθενός, τόσο ως προσωπικότητας όσο και ταλέντων, προτερημάτων αλλά και ως προς το υπόβαθρό τους, το πού έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει, με τι βάσεις ξεκινάνε, τι καταστάσεις έχουν βιώσει, αλλά κυρίως τι βήματα, επιλογές και προσπάθειες έχουν κάνει για να φτάσουν στο σημείο Χ, κακολογούν, ζηλεύουν, ακόμα και προσπαθούν να τους μειώσουν. Για εμένα δεν στέκει το να ζηλεύεις και να κακολογείς κάποιον για πράγματα που ο ίδιος δεν έχεις προσπαθήσει ή για πράγματα τα οποία αυτός μπορεί να έχει επειδή έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε συγκεκριμένο περιβάλλον υπό συγκεκριμένες συνθήκες ή απλώς επειδή η τύχη φαίνεται να τον ευνοεί περισσότερο. Πιστεύω ότι ο καθένας μας βρίσκεται αρχικά εκεί που τον τοποθετεί η ζωή/η τύχη/η μοίρα κτλ, κατά δεύτερον εκεί που ο ίδιος έχει φτάσει μέσα από τις δράσεις και τις επιλογές του. Και όλα αυτά είναι ΚΑΙ θέμα αντιμετώπισης της ζωής και των συνθηκών της, θέμα οπτικής, τρόπου σκέψης, στάσης ζωής. Μπορούμε λοιπόν να επιλέγουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισο-άδειο, να… κλαιγόμαστε και να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι με τη ζωή μας, τις σχέσεις μας, τα κεκτημένα μας, τη δουλειά μας κ.ο.κ. επειδή πάντα θα βλέπουμε και θα συγκρίνουμε τι γίνεται γύρω μας και στους άλλους ανθρώπους, μπορούμε όμως να μάθουμε σιγά σιγά να βλέπουμε το ποτήρι μας μισο-γεμάτο, κάνοντας μια παύση να εκτιμήσουμε το πού είμαστε, ποιοι είμαστε, πού βρισκόμαστε, πόσα έχουμε (υλικά και μη) και την ίδια στιγμή να σκεφτόμαστε και να οργανώνουμε τη ζωή και τις κινήσεις μας σε σχέση με το προς τα πού θέλουμε να πάμε, τι επιθυμούμε ακόμα να καταφέρουμε, να κατακτήσουμε, να αλλάξουμε. (Σχετικό μου άρθρο για την ευγνωμοσύνη μπορείς να διαβάσεις εδώ.)
Το όλο mindset του να βλέπεις το ποτήρι μισο-γεμάτο λοιπόν είναι ακριβώς αυτό που σου λέει και σου μαθαίνει ότι ναι μεν αυτό δεν είναι ”γεμάτο”, κοίτα όμως πόσο έχεις καταφέρει να γεμίσεις μέχρι εδώ! Κοίτα πόσα ήδη έχεις δικά σου, πόσα έχεις καταφέρει, πόσα έχεις περάσει και ξεπεράσει, κοίτα πού βρίσκεσαι! Είναι αυτό που σου λέει ότι όπως έχεις ήδη γεμίσει το μισό, έτσι θα καταφέρεις σιγά σιγά με υπομονή, επιμονή και θέληση, στόχο και όραμα αλλά και ευγνωμοσύνη και αγάπη προς τον εαυτό σου να γεμίσεις και το υπόλοιπο. Δεν είναι ότι δεν έχεις τίποτα, δεν είναι ότι κάτι σου λείπει. Είναι ότι εκτιμάς όλη τη διαδικασία και τη διαδρομή και πλέον γνωρίζεις τι χρειάζεται να κάνεις από τη μεριά σου για αυτό το κάτι παραπάνω που θέλεις από τη ζωή και τον εαυτό σου. Μην μπαίνεις λοιπόν σε διαδικασίες σύγκρισης, πόσο μάλλον σε αρνητικές εκφράσεις και συμπεριφορές απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Ο κάθε δρόμος, η κάθε πορεία, το κάθε ταξίδι είναι διαφορετικά, ακριβώς όπως είμαστε και εμείς όλοι μεταξύ μας. Δεν είμαστε εδώ να συγκριθούμε, να ανταγωνιστούμε, να ζηλέψουμε, να φθονήσουμε, να κακολογήσουμε. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε, να μοιραστούμε, να καταφέρουμε, να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε. Ο καθένας με τον τρόπο του, ο καθένας με τους ρυθμούς του. Αλλάζοντας από μέσα προς τα έξω, κάνοντας τις δικές μας επιλογές, μαθαίνοντας να βάζουμε στην άκρη και απλώς να απορρίπτουμε ό,τι δεν είναι για εμάς και δεν συμφωνεί με τις αρχές και τις αξίες μας, σηκώνοντας τα μανίκια μας να δουλέψουμε για όσα ονειρευόμαστε, ξεκινάμε για να αλλάξουμε πρώτα σε ατομικό επίπεδο, να ”μεγαλώσουμε” και να γίνουμε καλύτεροι και έπειτα αυτό να το βγάλουμε προς τα έξω, να το συνθέσουμε και να το δέσουμε ώστε μια μέρα να μπορέσουμε να φέρουμε τη θετική αλλαγή και σε μία μεγαλύτερη κλίμακα…
Θα χαρώ πολύ να διαβάσω και τις δικές σας γνώμες και απόψεις επί του θέματος, γενικότερα σχόλια, ιδέες, προτάσεις, παρατηρήσεις, καθώς και να μοιραστείτε το άρθρο με οποιονδήποτε θα μπορούσε να το βρει χρήσιμο και ενδιαφέρον. Όπως πάντα, με βρίσκετε τόσο μέσω της φόρμας επικοινωνίας εδώ, όσο και μέσα από το προφίλ μου στο Instagram για πιο άμεση, καθημερινή επικοινωνία. Να φροντίζετε, να αγαπάτε και να σέβεστε τον εαυτό σας.
Με αγάπη,
Έλενα 🙂
